Fietsen

voorstelling
Twee jonge vrouwen op fietsvakantie, weg van de dagelijkse sleur, de vrije natuur in. Ze kiezen voor de onverharde weg en gooien hun proviand weg om te leven van wat de natuur hen biedt. Dit zorgt voor problemen: uitputting, honger, conflict, verwarring, zo erg dat waan en realiteit door elkaar gaan lopen. De tocht eindigt bij een bosmeer, waarin zij zichzelf verdrinken.

vormgeving
Het toneelbeeld transformeert van een compacte realistische setting tot een ruimtevullende woekerende onderwaterwereld. De personages breken uit het stramien van hun geestdodende bestaan en het decor volgt die ontwikkeling op een letterlijke manier. Door het kantoor te slopen treedt er een onomkeerbaar proces in werking. Met het weghalen van het tapijt, worden vele honderden kabels en snoeren zichtbaar. De houten lijst klapt open en de snoeren verspreiden zich. Onder de snoeren liggen weer fietswrakken, die omhoog worden gehesen. De verstrikte de kabels en fietsen veranderen, geholpen door blauwe licht en rook, in waterplanten. In dit beeld hijsen de spelers zichzelf tenslotte op om tussen de fietsen te gaan hangen. De ultieme onthechting van hun oude leven en de bewoonde wereld.