Harawi

voorstelling
Met de liederencyclus Harawi componeerde Olivier Messiaen een ode aan zijn eerste vrouw, die door een geestesziekte langzaam van hem afdreef. Dit afscheid verwerkte hij in zijn versie van Tristan en Isolde: de mythische dramatische fatale liefde, ‘de liefde die moet eindigen in de dood’. Een compositie over liefde en toewijding, maar ook over de onmogelijkheid van echt contact. Over het menselijk onvermogen elkaar werkelijk te kennen en elkaars binnenwereld te doorgronden.

vormgeving
We willen totale toewijding voelbaar te maken en de dunne lijn met obsessie. We vullen de hele ruimte met kleine tekeningen, zeer associatief en intuïtief gebaseerd op de thema’s zoals we die horen in de muziek van Harawi. We plaatsen het publiek in een soort bubbel. Men ziet eerst: stoelen langs de wanden, een pianist en een zangeres. Gedurende de cyclus kan men op de tekeningen inzoomen en verbanden leggen. Via de tekeningen van houtskool, Oost-Indische inkt, edding en spuitbus, dringen we een onrustige binnenwereld binnen. Het brein van Messiaen.